Historia szkoły
Początki szkoły
Leżąca po prawej stronie Nysy część miasta Hirschfelde zwana Lehde (Pustkowie) jak sama nazwa wskazuje mówi, iż dawniej miejsce to było pustkowiem i używano je jako pastwisko. Na początku XVI wieku zaczęto tutaj budować domy. Już w 1605 r. widnieją wpisy mieszkańców w księgach kościelnych w wyniku wzrostu liczby mieszkańców Hirschfelde, która długo utrzymywała się w granicach 2200, a w roku 1925 wzrosła na 2900. Dotychczasowe szkoły były przepełnione i brakowało pomieszczeń szkolnych. Dlatego Rada (Związek) szkół Hirschfelde – Rohnau – Giesmannsdorf – Kolonia Seitendorf zdecydowała się na budowę nowej, większej szkoły we wschodniej części okręgu. Szkoła ta miała mieć 16 klas, salę gimnastyczną, pracownię kreślarską itd. Jej otwarcie nastąpiło jesienią 1926 r. Uczniowie z Hirschfelde pokonywali drogę do Szkoły Centralnej w Lehde (Pustkowie) wiodącą przez most nad Nysą. Po zakończeniu II Wojny Światowej 8 maja 1945 r. Nysa została ustanowiona rzeką graniczną.
Wszystkie miejscowości po wschodniej stronie Nysy przyłączono do Polski w tym również część Hirschfelde zwaną Lehde. Na początku starano się o przyjazny stosunek ludności niemieckiej do Rzeczypospolitej Polskiej. Umowa państwowa o uznaniu granicy Odra – Nysa granicą przyjaźni została podpisana w dniu 6 czerwca 1950 r. w Zgorzelcu przez ministrów obu krajów Józefa Cyrankiewicza i Otto Grotewahla. Po 1945 r. budynek był własnością osiedlową Rady Narodowej w Zatoniu, która wynajmowała go różnym instytucjom i podmiotom gospodarczym, m.in. Kopalni Węgla Brunatnego „Turów” w Turoszowie. Szkoła w Trzcińcu została uruchomiona dopiero w styczniu 1948 r. dla dzieci repatriantów Westwali, Francji i Belgii. Znajdowała się ona wówczas pod opieką kierownictwa kopalni „Czerwony Październik”. Liczyła wówczas 200 uczniów i 4 nauczycieli. Cały budynek miał 76 sal, ale na potrzeby szkoły używano tylko 7 sal.
Pierwszym kierownikiem szkoły był Zygmunt Brandy, który został skazany na 7 lat więzienia za nadużycia w szkole. Ze względu na to, iż budynkiem szkolnym przez szereg lat nikt się nie zajmował i nie opiekował prawie wszystkie urządzenia w szkole były zdemolowane. Budynek nie posiadał tez centralnego ogrzewania. Młodzież szkolna nie mogła uczyć się w takich warunkach. W lipcu 1950 r. przeprowadzono szczegółową lustrację szkoły ustalając potrzeby, które powinny być wykonane do 25 sierpnia 1950 r. Kolejni kierownicy szkoły: Piotr Merlak, Maria Opasała, Józef Kałuża, Roman Popadyniec i Jerzy Sewiłło nie zmienili tego stanu aż do 1959 roku. W kolejnych sprawozdaniach z tego okresu emanuje krytyka pracy szkoły. Nieznaczną poprawę tego stanu zauważono od momentu objęcia kierownictwa przez panią Zofię Kulikowską, lecz nadal pojawiały się słowa krytyki ze strony władz oświatowych. Kolejnymi kierownikami byli Michał Świątalski, Edmund Kamiński, którzy podobnie jak poprzednicy niczym nadzwyczajnym nie wsławili się na rzecz szkoły.
Dopiero powołany w 1964 r. nowy kierownik Antoni Sypniewski wpłynął na poprawę pracy szkoły. W tym czasie do szkoły uczęszczało około 630 uczniów i uczyło ich 20 nauczycieli. Szkołę wyposażano w końcu w nowy sprzęt i pomoce dydaktyczne. W 1971 roku kierownikiem szkoły była Barbara Woźniak po niej Kazimierz Orczykowski i od 1973 Zofia Kowalska. Za jej rządów w szkole zaczął prężnie działać szczep harcerski, który doczekał się własnego imienia podporucznika Stanisława Kłęczka i sztandaru. W szkole powstała także izba pamięci. Od 1978 roku dyrektorem szkoły została Teresa Żelazo, szkoła w tym czasie osiągała pewne sukcesy na polu artystycznym prezentując ciekawe programy w Kulturalnej Lidze Szkół. W 1983 roku nowym dyrektorem szkoły została Teodora Nowacka, po niej w 1990 r. stanowisko to objęła Jolanta Moska, a w 1995 r. funkcję dyrektora pełniła Albina Puzyniak. Szkoła przez te lata borykała się z poważnymi brakami kadrowymi, występowała tu zawsze duża rotacja zarówno kadry pedagogicznej jak i rodzin.
Poznaj naszego patrona
Bolesław I Chrobry, ur. 967 r., książę Polski od 992 r., król od 1025 r., syn Mieszka I i Dobrawy. Od najmłodszych lat był wciągany w życie polityczne kraju. W 973 r., gdy miał sześć lub siedem lat ojciec został zmuszony oddać go jako zakładnika na dwór cesarski. Pobyt w Niemczech miał ogromny wpływ na dalsze życie Bolesława Chrobrego. Poznał tam wybitnych ludzi spośród arystokracji i kleru, nawiązał przyjaźnie z rówieśnikami z możnych rodów, co przydało mu się potem w czasie konfliktów z cesarstwem.
Dalsze losy szkoły
We wrześniu 1996 r., gdy stanowisko dyrektora objął pan Julian Koziobrodzki w szkole brakowało matematyka, historyka, nauczyciela techniki, nauczania początkowego, wychowania fizycznego, języka niemieckiego, geografii. Ponadto szkoła była ubogo wyposażona w pomoce dydaktyczne i pozostały sprzęt, w środowisku lokalnym nie cieszyła się uznaniem. Kolejne lata wytężonej pracy nauczycieli, uczniów i rodziców sprawiły, że szkołę zaczęto postrzegać pozytywnie. W sposób widoczny wzrosło poczucie bezpieczeństwa wśród uczniów, szkoła kładzie nacisk na edukację dzieci zdolnych, ale także pamięta o tych z brakami. Zwiększyła się aktywność turystyczna i międzynarodowa współpraca z innymi szkołami. Szkoła współpracuje z Radą Osiedla nr 6, z Klubem Seniora, szkołami z terenu Bogatyni, zaprzyjaźnionymi szkołami z Czech i Niemiec, od 2003 realizowany był międzynarodowy projekt "Problemy Ekologiczne w Euroregionie Nysa" finansowany przez Fundację Schumana, a od 2006 roku realizowany jest projekt „Sąsiedztwo i język”. Zmienił się wizerunek szkoły. Kadra pedagogiczna udowodniła, że chce i umie pracować w tak trudnym środowisku. W 2000 roku po 53 latach szkoła doczekała się własnego imienia. Znamiennymi sukcesami w tym okresie było: 10 miejsce w Polsce w tenisie stołowym chłopców, 4 miejsce w Polsce w konkursie krajoznawczo turystycznym, wyróżnienie w Polsce za organizację ferii zimowych, nagroda i uzyskanie tytułu „Złotej 50 szkół w Polsce otwartych na Unię Europejską”, tytułu „Szkoły z klasą”, uzyskanie certyfikatu „Szkoły wspierającej uzdolnienia”, „Szkoły dbającej o bezpieczeństwo”. W tym okresie udało się poprawić w znacznym stopniu bazę i wizerunek szkoły. Gabinety szkolne wyposażono w pomoce dydaktyczne oraz wyremontowano przy współudziale rodziców. Zakupiono wieloczynnościowe obrabiarki do drewna. Uruchomiono pracownię informatyczną, wyposażono klasy, świetlicę i bibliotekę w komputery z dostępem do Internetu. Prace biurowe są w pełni zinformatyzowane. Biblioteka szkolna wzbogaciła się o ponad 1700 woluminów.
W 1997 r. opracowano dokumentację na modernizację, w 2005 roku zmodernizowano toalety na I piętrze, a w marcu 2006 blok żywienia ze stołówką. W wakacje 2006 r. przeprowadzono remont kapitalny dachu, a w lutym 2007 r. wymieniono okna w całym budynku. Od kwietnia 2010 roku rozpoczęła się inwestycja związana z budową sali gimnastycznej. W 2014 r. Publiczna Szkoła Podstawowa nr 5 i Gimnazjum nr 3 zostały połączone ze sobą tworząc Zespół Szkoły Podstawowej i Gimnazjum w Bogatyni, na czele którego stanęła dyrektor Małgorzata Turkiewicz-Baczmańska. Zmieniono wówczas siedzibę szkoły na budynek po Zespole Szkół Energetycznych i Ekonomicznych w Bogatyni. W wyniku reformy systemu oświaty z 2017 r. szkoła została przekształcona w Szkołę Podstawową nr 5 im. Bolesława Chrobrego w Bogatyni. Przy szkole podstawowej funkcjonowały jeszcze oddziały gimnazjalne (do wygaszenia). Do dnia dzisiejszego prowadzone są w szkole projekty unijne, tj. TIK czy Cyfrowo Kompetentni.
